Zo koud en nat het zaterdag was, zo heerlijk was het zondag.
Ondergetekende was nu op tijd bij het ZKH en daar stonden al een paar leden te wachten.
Door naar Hofplein en daar stonden nog veel meer leden!
We gingen zowaar weer met een grote groep fietsen, want zelfs de snelle mannen wilden meerijden.

Weer als vanouds.

Vlak voor vertrek sloot zich nog iemand aan: in het rood weliswaar.
Oud lid en oud sponsor Jan de Kraker, die wat aan z’n gewicht wilde doen.
We gingen allemaal naar Hoofdplaat om de koffie en ander nattigheid te gebruiken en dat werd ouderwets en gezellig.

Het was druk met groepen op de polderwegen die allemaal hun toertjes wilden doen door Zeeuws-Vlaanderen.
In de Driekwartweg reden we twee Belgen achterop.
Ze bleven keurig als voorrijders doorgaan en verbaasden zich dat ze ineens 22 man achter zich hadden.
Dat eindigde bij de Trappistenstraat, als is daar geen straatnaambordje meer van te vinden.
Te geliefd zeker bij verzamelaars?

Plat.

Anita reed daar plat, wéér haar voorband.
Nu waren er andere experts en die constateerden dat het wel een versleten bandje was waar het canvas al doorheen kwam.
Dat ontlokte natuurlijk de nodige opmerkingen om eens een nieuwe aan te schaffen.

Dat is dan even wachten….

…en wachten.

Gezellig met wat koeien.

Het probleem op dat moment: waar zit dat lek en hoe ontdek je zoiets midden in de polder?
De koeiendrinkbak werd door Monnie gebruikt om dat lek te vinden.
Mogelijk ook om z’n dorst te lessen?
Die beesten vonden dat best goed!

Hun drinkbak werd gebruikt om het lek te vinden!

Er is geen beter werk dan terraswerk!

Ieder zijn plek.

De dames hadden schik.

De zin zat erin.

Met een extra lusje kwamen we op Hoofdplaat aan.
Zou er genoeg plek zijn voor zo’n grote groep,?
Dat was geen enkel probleem, iedereen vond zijn plekje.

Altijd wel tegen!

In een rustig tempo gingen we daarna weer op huis aan.
De brug hadden we natuurlijk tegen, bij die temperatuur was dat geen enkel bezwaar.

Het was weer fijn om zo met elkaar rond te fietsen.