Woensdagmiddag 1 april en voor de grap ging ik een rondje fietsen.
Het weer was heel aangenaam, het zwakke briesje was bijna te verwaarlozen.
Zeker na al die maanden van harde wind.
Ik ging mijn trainingsrondje rijden en had mijn neus goed ingesmeerd.

De kaalslag is intussen uitgewoed en zijn er nieuwe boompjes aangeplant.
Het blijft een kale aanblik op een aantal dijken.

Kaal.

In de polders rij je nog alleen en de enkele toerfietser die je dan nog tegenkomt houdt keurig afstand.
Zelfs echtparen gaan netjes achter elkaar rijden als je ze tegemoet fietst of belt dat je ze nadert.
Na de Griete kwam ik Chiel tegen die in alle eenzaamheid zijn kilometers ging maken.
Daar ga ik meestal de zeedijk over richting Terneuzen en aan de zoute kant was het beduidend drukker.

Wees er op bedacht.

Het aangename weer lokte iedereen naar buiten en leken de voetgangers in ganzenpas te lopen, allemaal op de gestelde afstand achter elkaar.
Bij de Maximá hield ik even in om een e-fiets voor te laten gaan die een paar wandelaars ging passeren.
Om daarna een auto tegen te komen met grote letters ‘HANDHAVING’ op de motorkap.
Ze zwaaiden vriendelijk naar me.
Er wordt dus daadwerkelijk gecontroleerd!

Waarom niet even doorgefietst naar Hoek?
Normaliter hadden we in een groep daar naar toe moeten fietsen voor de start van ‘Sterritten-competitie’ die helaas niet meer doorgaat.
Even kijken of er toch nog deelnemers waren die het allemaal niet begrepen hadden.
Die indiaan stond daar tevergeefs op de uitkijk, het terras was gewoon leeg.

Die indiaan tuurt tevergeefs.

Gewoon dicht.

Via de Binnendijk naar de brug.
Fietsers en wandelaar houden goed rekening met elkaar en houden afstand, al is voor sommige 1,5 mtr een rekbaar begrip.
Auto’s doen daar niet aan mee en blijven een hufterig gedrag vertonen.
Een Mercedes reed een hardloopster voorbij en duwde mij zowat van de dijk.
Het blijft moeilijk om je poot van het gaspedaal te halen.

Kon zomaar over de brug!

Mijn ingevette neus was net een vliegenvanger als ik door de zwermen vliegjes heen fiets.
De natuur ontwaakt!
Gelukkig is niet alles door de huidige situatie veranderd.
Zo kon ik gewoon over de brug rijden, geen slagbomen neer en flikkerende signaallampen.
Op weg naar huis kwam ik ook nog Nab tegen, zo was menig lid bezig om zijn of haar kilometers in stilte te maken.

Mis de saamhorigheid wel.