Het is dat ik als mantelzorger niet ver van huis kon, want anders?
Dan had ik een andere smoes moeten verzinnen.
Echt trekken deed deze tocht me niet; een tocht van de kermende kuiten op die kuitenbijters.

Je zal maar zo’n pukkel voor je zien liggen met zo’n tekst.

Als je op het toerbriefje leest welke gemene pukkels in die rit opgenomen zijn.
Dan stap je niet argeloos in een auto om daar opgewekt naar toe te gaan.
Zich verkneukelen op het Melle – Berendries – Melle rondje.

Natuurlijk zijn er nog dapperen in onze vereniging!
Op het moment dat ze die minibergen bedwongen zouden ze ook wel gedacht hebben: waar ben ik aan begonnen?
Dan komt het doorzettingsvermogen om de hoek kijken of beter gezegd het klimvermogen.

Gezamenlijk stampen.

De beelden spreken voor zich zelf.
Volgens mij moeten die heuvels geplaveid zijn met verwensingen.

Zit nog goed op het zadel…

…al is de snelheid er wel bijna uit.

Wie verzint het om de Berendries, Leberg, Valkenberg en Elverenberg zo vroeg in het seizoen te bestormen?

Die verbeten trek.

Tussendoor zullen ook nog wel geringe verhogingen zijn.
Je moet er de moed er wel inhouden, dus even grimassen naar de fotograaf.

Trapt wel sterk.

Als je klein van stuk bent dan is zo’n heuvel natuurlijk nog hoger!
Hij oogst wel bewondering zo.

Afzien…

…en op de trappers staan.

Dan mag je na afloop wel een pint op jezelf drinken.

Die glazen waren eerder leeg dan de weg naar boven gefietst.

Even naar het thuisfront WhatsAppen.

Goed gedaan, allemaal!