Zeeland had er een toeristische trekpleister bij.
Had!
Van heinde en verre kwamen familie en bekenden kijken naar dat stukje land dat moet verdwijnen.
Een gebied dat niet groter is dan een postzegel, de Hertogin Hedwigepolder.

Hertogin Hedwigepolder.

Meestal ging ik daar met de auto en de belangstellenden naar toe.
Soms deed ik dat met de fiets en kon ik een mooi deel van Zeeuws-Vlaanderen met trots tonen.
Langs polderwegen met uitzichten over het landschap dat ook mijn land is geworden.

Zicht vanaf de dijk.

De mensen zijn geschokt door het besef dat een deel van Nederland onder water gezet moet worden.
Ook de schoonheid van dat stukje Zeeuws-Vlaamse polder imponeerde ze.
Horen mij met ongeloof aan als ik het ‘waarom’ probeer uit te leggen.

Diffuus licht over de polder.

Het zal niet lang meer duren of het is niet meer te bereiken.
Hekken zullen de doortocht gaan belemmeren.

Al bijna afgesloten.

Weer een attractie dat verloren gaat.