Boze tongen beweren dat ik van huis vertrek als de brug open staat.
Het zijn dorstige tongen die dat beweren, maar toch stond ik daar weer voor te wachten.
Dat wordt zo gewoon.

Weer open!

Door een chirurgische ingreep op mijn neus besloot ik de laatste sterrit naar Assenede, Bassevelde, Heulken in alle eenzaamheid te verrijden.

Daar moesten we heen.

De dokter sprak de profetische woorden tot mij: je mag niet zweten!
Dat blijf ik natuurlijk lang volhouden tegen vrouw en baas.

Was het weer de zondag ervoor nog bar en boos, de woensdag 24-08-2016 was zonovergoten en heel warm.
Tropisch spreken we dan in dat geval.
Een temperatuur om in een sukkeldrafje de tocht te maken.
Je rijdt over een brug terwijl daaronder verkoelend water ligt.

Een afgekeurde brug.

Als oudere fietsers vallen we ook onder het Nationale Hitteplan en was het veel drinken tijdens het fietsen noodzakelijk.

Bij de ‘Handboog’ was het druk en zaten er maar weinig mensen binnen.
De meeste zochten de schaduw op van een haag.

De laatste sterrit.

Weinig schaduw.

Aankomst van de dorstigen.

Komende en gaande.

Bezweet en vermoeid door de hitte en inspanning.

Antiek.

Nog één brug te gaan en de sterritcompetitie van 2016 zit er weer op.
We zullen wel vernemen of er weer records gehaald zijn.

Geen Olympische want we zijn maar liefhebbers.