Zaterdag

 
Op het verzoek om de stempeltafel in de ‘Griete’ te bemannen, werd weer gehoor gegeven.
Voor dag en dauw het warme bed uit, gauw een boterham achter de kiezen proppen, de auto volstouwen met suikerwafels, peperkoek, gereedschap, fietspomp, controlebord en vaandels.
Geen tie-wraps vergeten.
Nu ligt Griete al het ware om de hoek, toch moet op tijd de stempeltafel bezet zijn.

Niets uitdagen, gewoon stoppen voor de koffie.

Na controle van de bordjes ter plekke rees toch de twijfel, staan er wel genoeg?
Bij de Zwartehoek bleken de bordjes ook problemen te geven.
Daar liep een tocht van Sleidinge langs en als je dan de verkeerde bordjes volgt.
Dat werd wel door de deelnemers aan onze tocht in de Griete gemeld, dus zo groot was het heikele punt niet.

Golvende Schelde.

Café ‘de Griete’ moet nog kleuren.

Voordat de eerste groep bij ‘de Griete’ aankwam, nog even een wijde blik over de Schelde geworpen.
Het was nog grauw en de kleuren moesten nog door de zon geschilderd worden.
Dat duurde wel even.
Ondertussen zijn de zwaluwen al naar warmere oorden vertrokken!

Eén van de eersten.

Het werd langzaam aan drukker op het terras en gezelliger.
Vele hadden toch nog moeite met de corona-regels, hoe nú weer te hanteren?
Toch vleide iedereen zich tevreden in de stoelen om de benen even te laten rusten.
De anderhalve meter hoefde niet meer en de mens was weer in beweging.

Oud-gedienden van TC. Axel.

De stempeltafel is al een ouderwets woord geworden, er wordt geen stempel meer gegeven.
Alleen nog voor suikerwafels of een plakken peperkoek dient het nog.
Zelfs de meegenomen fietspomp hoeft zijn diensten niet meer te bewijzen, er wordt bijna niet platgereden.
Gereedschap en die snelbinders waren ook al niet nodig!

De groep van Yara.

In colone naar de koffietafel.

Vele bekenden passeerden de voorraadtafel, sommige had je al lang niet meer gezien.
Zeker twee jaar.
Na 13.00 uur werd de tafel weer leeggeruimd, de ‘Theo Middelkamp Tocht’ was gedaan.
De volgende dag dezelfde route met een andere naam en andere achter de ‘koektafel’.
Dan is er de ‘Opa de Koning Tocht’.

TC. Axel in aantocht.

Even rust voor koffie.

Klinkt toch iets vertrouwder.

Zondag

Met het masker voor de inschrijftafel.

Nu ging ik met de club de ronde rijden.
Al was de keuze deze dag wat beperkt: alleen de 40 en de 60 km.
De 90 km werd afgelast en de 60 km iets verlegd.
Reden: een gedeelte van onze tocht liep over een Triatlon parcours.

Even uitrusten voor vertrek.

Het was nog steeds goed weer en daar troffen we het mee.
Met zo’n 180 deelnemers konden we toch nog tevreden zijn, het is nog steeds coronatijd en blijven veel fietsers huiverig.
Ook op zondag weer een behoorlijke groep die gedwongen de 60 km gingen rijden.

De zondagse stempeldames.

Wederom koffiedrinken in ‘de Griete’ en een babbeltje met de stempeldames.
Wisseling van de stampers op kop en weer terug naar de ‘Bourgondiër’.
Het was de laatste door onze vereniging georganiseerde tocht van 2021.
Hopelijk zal 2022 weer een normaal jaar worden?

De man is fietsen, de vrouw drinkt koffie.

Aan de leden zal het niet liggen.

Maandag

 
De toppen van de bomen zwiepen en de kleur van het zwerk ligt tussen vijftig tinten grijs.
Het dreigt te gaan regenen, één grote troosteloosheid in de lucht.
De herfst treedt nu met straffe pas binnen, gedaan met de mooie nazomer.
Warmere kleding komt nu bovenop te liggen in de kast.
We hebben geluk gehad met het weer tijdens de tochten van het afgelopen weekeinde.
Natuurlijk ook dankzij de onmisbare steun van een aantal leden.

Helaas, afscheid van een zomer.