Wat gaat het worden op zaterdag?

De eerste georganiseerde tocht op Zeeuws-Vlaamse bodem na de belemmerende coronatijd.
Buienradar zal wel goed bestudeerd zijn geweest om te beslissen: wel of niet gaan.
De weerberichten waren voor die dag niet gunstig.
Het bleef echter gewoon droog, windstil en een goede temperatuur.
Prima fietsweer en we waren benieuwd hoeveel er op onze Grenstocht zouden afkomen.

 

’s Morgens vroeg met wat mist heb je een prachtig gezicht over de Schelde.
Café ‘de Griete’ was al open en in overleg werd een tafeltje gevonden om de bevoorrading neer te leggen.

 

De tafeldame van dienst op zaterdag nam plaats achter de tafel en de koek en wafels uitgestald.
Nu de deelnemers nog die ze zullen opeten.
Onderwijl plaatste ik het bord, de wimpel en controleerde of de pijlen er nog stonden aan de zoute kant.
Helaas, het bord was verkeerd opgehangen, de routekaart niet goed gelezen.

 

De opkomst viel een beetje tegen, er waren maar 88 inschrijvers.
Mogelijk door de kans op regen en de korte tijd van voorbereiding.
Degene die wel de tocht reden waren tevreden en vonden het een leuke route.
Er waren ook genoeg doorrijders, maar ook een pech geval.

 

Zal je altijd zien dat je ketting eraf loopt als je naar boven wil en dat wordt dan lopen.
Gelukkig is er altijd wel een galante ridder van de organisatie die de helpende hand biedt.
Opgelucht kon zij haar weg vervolgen.
Nu was het even wachten op de groepen en TC.Axel.

 

De tocht werkte aanstekelijk en reden oud-leden Jan en Piet deze rit ook, de laatste met zijn zoon op de tandem.
Jan was blij dat hij even kon uitblazen, het viel niet mee na anderhalf jaar je fiets terug te vinden in het schuurtje.
Zo is het een tocht voor iedereen, al waren er geen e-fietsers te bekennen.
Mogelijk nog te vroeg voor ze.

 

Ondanks de doorrijders gingen er toch genoeg toerfietsers op het terras zitten voor een bak koffie.
Tevredenheid bij de uitbater.

 

Dit was de rit van zaterdag.

 

Zondag

Bij het vertrek van het ZKH was de mist hardnekkig, maar bij Absdale was het meeste alweer opgelost en kwam de zon er door.
Dat beloofde een heerlijke tochtje fietsen.

 

Zou het op zondag beter gaan qua deelname?
Zeker, het was beduidend drukker.
Er waren 186 betalende vertrekkers te noteren.

 

Dat kan te maken hebben dat er droog weer werd voorspeld, maar dat er ook meer animo is om op zondag te fietsen.
Het was gewoon druk op het terras bij onze sponsor ‘de Bourgondiër’.

 

De sponsor van TC. Axel ‘de Bourgondiër’ toonde trots zijn nieuwe logo.

 

Iedereen wilde bij de start gewoon blijven plakken, jammer dat er nog een rondje gereden moest worden.

 

Het parcours was goed aangegeven, al moesten er nog vlug bordjes teruggeplaatst worden.
Sommige mensen vinden het interessant om een bordje mee te nemen.

 

De snelle mannen en de langzame ploeg reden gezamenlijk de Grenstocht.
Onderweg kwam één rijder wat adem tekort, dus even wachten tot die weer herstelt was.
Dat ontlokte bij een oud-sponsor de opmerking: degene die in mijn wiel zit, zal dat nooit overkomen!

 

De stop was nog steeds op de ‘Griete’ en daar was het nu gezellig druk met fietsers.
Het was een komen en gaan van tevreden rijders en iedereen was blij elkaar weer te zien, want er werd flink over en weer geroepen.

 

De stempeldames hadden een lekker plekje in de zon uitgezocht en brachten de koeken en wafels rond.
Service van de club.

 

Ondanks de korte voorbereiding konden we toch tevreden zijn met het resultaat.
Het weer werkte mee en het enthousiasme was er weer.

De secretaris maakte nog een filmpje met geluid van het vertrek van TC. Axel op zondag.

 

In ieder geval, de eerste kilometers staan weer in mijn boekje genoteerd.