Op het toerbriefje stond voor 25 mei Graauw vermeld.
Dat was het weer ook: grauw.
Daarbij was het nog kil en hadden de meeste hun beenstukken aangedaan.
We reden met een grote groep.

 

Onze voorzitter zorgde onderweg nog voor een moment rust.
Staan we eens ergens anders stil dan voor de brug.

 

Volgens mij zat Irma er even door!
Want ze stak een paar maal haar hand naar de verkeerde kant uit.
Met een paar extra lusjes kwamen we bij de stempelplaats aan.

 

Na het stempelen schoven we allemaal aan aan dezelfde tafel.

 

Graauw zien en de zon bekijken.
Gauw gingen de beenstukken uit, kon er nog even aan het kleurenschema gewerkt worden.
Bij het verlaten van eetcafé Nobel werd Monnie toegezongen, het was zijn verjaardag.
Het is flauw om te vertellen hoe oud hij geworden is.

De stempelaar Antoine Eerdenburg had zijn hele familie aan het werk gezet.

 

De weerberichten spraken over een bijna windstille dag.
Misschien in de rest van het land, maar bij ons stond er toch een stijve bries.
Het bleef droog en dat vergoedde veel.