De laatste sterrit is verreden, de competitie zit erop.
Het werd een tocht waabij we al stonden te zweten voordat we vertrokken waren.
Warm was het, heel warm!
M’n teller gaf alleen maar temperaturen aan boven de 30C.
In de schaduw was het goed toeven en als er een wolk voor de zon schoof, scheelde dat toch zeker een graad.
De bomenrijen gaven ook nog de nodige koeling, maar daar stonden er te weinig van.
Zelfs een sproei installatie gaf maar weinig soelaas, alleen maar wat druppels op je brillenglazen.
We leden en streden voor de laatste kilometers van de sterrittencompetitie.
Op de Hoogestraat sloeg het noodlot toe en even konden we bijtrekken, uitrusten en gauw wat uit de bidon drinken.
Er was iemand lekgereden.
Gelukkig hadden we onze opperbandenwisselaar in onze gelederen, dus lang hoefden we niet te wachten om door te kunnen fietsen.
De tegenwind verkoelde maar ietsjes.
Stempelen was bij eetcafé ‘Nobel’ en daar hadden ze het druk om al die dorstigen te laven.
Het maakte niet uit of je binnen of buiten op het terras onder de parasol zat, het was overal doevig.
Iedereen glom van het zweet, had verhitte gezichten, het was tropisch en dat eind augustus.
Afzien was het gewoon.
De meeste wilde blijven zitten om verder te genieten van de koele dranken, maar de ploegleider was onverbiddelijk.
Het was tijd om huiswaarts te keren.
Meestal hadden we de wind mee en dat merkte je soms als je in zo’n beschutte warmtedeken terecht kwam.
Puffend en zuchtend vervolgenden wij die weg.
De strijd is gestreden en we horen wel wat we bereikt hebben.
Zo-wie-zo was het weer een leuke competitie, we kwamen weer oude bekenden tegen, over het algemeen hadden we goed weer.
Slechts twee regenritten en over de wind gaan we niet zeuren.
Het was weer als vanouds.
Op naar het volgende seizoen in hopelijk onze nieuwe fietskleren.
Speak Your Mind