Nog even en het bietenseizoen neemt weer een aanvang.
Dan wordt het weer glibberen over de polderwegen.
Eén goede regenbui en de kluiten op de weg groeien tot ware obstakels.
Daar kijkt een beetje boer niet naar, die interesseert zich alleen maar voor hoeveel bieten er in zijn aanhanger gaat.

Bekend bordje in begrijpelijke taal.

Maar ons fietsers hebben daar wel aandacht voor.
Fietsen gaan ineens zwaarder lopen, daar kan zich bij de remmen meer slik samenklonteren dan er op het land ligt.
De enige remedie is vaak het betreffende wiel er uit halen en de smurrie weg te krabbelen.

Het geeft het al aan.

Bij een goede regenbui kan zo’n polderweggetje een roetsjbaan worden, de blubber tot achter je oren.
De kans dat je onderuit gaat is toegenomen, terwijl we toch op een verharde weg rijden.
We zijn niet van die rijders die modderige paden opzoeken in wat ze veldritten noemen.
Helaas, worden polderwegen met slik niet van te voren aangegeven.
Je moet in de zomertijd de bietenvelden weten te liggen en te onthouden, zodat je die in de herfst kan mijden.

Alleen, waar rijdt zo’n boer helemaal naar toe?