Mijn maat, waar ik menig bierglas mee geleegd had, was vijftig jaar getrouwd.
Daar moest op gedronken worden en zo toog ik met mijn vrouw naar een toch enigszins chique etablissement in Oldenzaal.
Leuke plaats met een gezellig stadsplein.

Oldenzaal.

Bij binnenkomst kregen we van een alleraardigste serveerster een glas bubbeltjes wijn.
Niet mijn favoriete drankje.
Door een onhandige beweging mijnerzijds viel dat glaasje om en viel aan diggelen.
Geen beste binnenkomst van me.

Volop keuze ergens anders.

Kon daarom gelijk aan mijn geliefde gerstenat beginnen.
Dat was echter een probleem!
Gewend aan ruime bierkeuze, viel dat daar zwaar tegen.
Kon kiezen uit Grolsch Pils of Grolsch Bock.
Ging maar voor het laatste.

M’n maat is een beetje van het pad geraakt, hij was zo-wie-zo al geen fietser.
Bier heeft hij afgezworen en nipt nu gelukzalig aan de drap van vertrapte druiven.
Nog net niet met zijn pink omhoog.
En zo spraken we over de vroegere jaren toen we nog jong en onbezonnen waren.
Herinnerden ons nog de muziek die ze in deze gelegenheid zeker niet draaiden.

Wel érg klein, kan je zelfs geen kleintje pils noemen.

De eigenaar was behulpzaam en begreep mijn keuze ongemak.
Hij wist wel een remedie en even later werd er een glas met schuimend vocht voor me gezet.
Nu weet ik wel hoe chiquer het lokaal, hoe kleiner de glaasjes.
Maar wat die beste man me voorzette sloeg toch alles.
Daar viel ik met m’n kruk bijna van achterover.

Toch kon ik z’n geste waarderen.
Een man die de misère van zijn klant herkende.
Het werd een genoeglijke bijeenkomst met een smakelijk hapje op z’n tijd.
De nostalgie vierde hoogtij.

Onontbeerlijk.

Helaas geen bitterballen, die passen niet bij wijn.