Altijd is er de grote vraag bij die tocht: wat voor weer zal het zijn?

De voorspelling was een samenraapsel: maartse buien, wind, kou en geen zon.
Lengte doet er niet toe, die ligt vast.
Gelukkig viel het met de wind mee, die begon pas rond elf uur weer aan te trekken.
Een bui kon er ergens wel vallen!

Het peloton.

Lang gerekt.

Soms een bochtje nemen.

TC. Axel was niet de enige op de weg.

Hè hè, einde rit.

Eenmaal weer terug gauw naar binnen om weer op temperatuur te komen en wat vocht tot je te nemen.
Daarna was het wachten op de verloting.

Taart en worst, traditioneel.

Als bier de beentjes kon smeren?

Nieuwe kleren en een nieuwe taartenbakker.

De regen zorgde ervoor dat de ‘boerenkasseien’ plakaten werden die de mens en fiets besmeurden.

Ga je eens een rondje fietsen, kan je gelijk je fiets kuizen.