Dit was een rit met tegenslag voor me.
Zelf had ik geen malheur, maar bij een lantaarnpaal op de rotonde bij de KwikFit in Terneuzen zat een lid op z’n knieën.
Een gebroken ketting belette de persoon om door te fietsen en was hij driftig bezig dat op te lossen.
Met vereende krachten werd de storing verholpen.

Gauw nog een appje verstuurd dat we iets later kwamen.
De groep was al weg.

Bij de brug begaf de ketting het weer en terwijl we druk bezig waren met herstelwerkzaamheden draaide de brug open en stond aan de andere kant een trein te wachten.
Een ongeluk komt nooit alleen!
We kregen het nu voor elkaar en samen met drie leden van Klooster gingen eindelijk onderweg naar Eede.

Dit waren mijn ‘snelle’ schapen.

Ook zij rijden op Garmin’s of Mio’s naar hun bestemming.
Er is tegenwoordig geen parcourskennis meer!
Als je rechtdoor blijft rijden terwijl twee van die wegaanduiders linksaf aan gaven dan maak je wel wat kilometers extra.
We kwamen uit bij Bentille en toen ben ik maar op kop gaan rijden.
Alleen maar om de verloren schapen naar de stempelplaats te leiden.
Net dat wij dat bereikten zagen we TC.Axel vertrekken richting Heille.

Wat te doen, er achter aan?
Eerst maar een stempel halen en wat koffie drinken.
Kon ik gelijk naar mijn derde adem zoeken.

Koffiedames.

Koffie en bier zijn donker.

Nog meer koffieleuten!

Een bierliefhebber.

Ook zo’n Garmin man.

We gaan weer zeker?

Daardoor deze keer geen actie foto’s van TC. Axel van mij, maar gelukkig heeft Renato de honneurs goed waargenomen.