De wind kan je niet vergelijken met een hond.
Tegen zo’n beest kan je nog zeggen: liggen!
Bij de verdomde wind lukt je dat niet.

Grote opkomst voor een goed doel.

Het was druk op het Hofplein, er was veel belangstelling voor de Duchenne-tocht.
Een tocht voor het goede doel en onze clubpostduif had de route iets aangepast.

Opgewekt gingen we op weg naar Hengstdijk.
Het weer viel tegen, het was fris en winderig.
De zon zou zich voorlopig nog niet laten zien.
Mopperend en kleumend deden we al een stuk van de tocht.

In de rij.

Op je beurt wachten.

Koffie bestellen.

De prijs van de koffie was schrikken.

Aan de koffie.

Bijpraten met koffie.

Voorbereiding voor het restant van de tocht.

In de schuur van de boerderijcamping ‘De Oude Haven’ stond de koffie al klaar en die ging er, bij deze heersende temperatuur, gretig in.
We wilden er wel meer drinken, voor de koffie betaalde je slechts één euro, daar was geen tijd meer voor we moesten verder.

Was er niet voor ons neergezet.

Was de temperatuur in Axel nog maar 14C, bij Kreverhille was het al gestegen tot 18C.
Nog even en we zouden gaan puffen.
De mouwstukken gingen al naar beneden.

Wachten op de platrijder.

Wie reed er plat?

Op de Oostdijk reed iemand plat, we reden in zo’n grote groep dat van voren niet hoorde wat er van achter geroepen werd.
Stoppen en turen wie de ongelukkige was.
Aan de zoute kant reden we ‘BarGoed’ voorbij die weer in opbouw was.

De schrijver dezes achter de bloemen.

De bevoorrading in Paal lieten we aan ons voorbij gaan.
We verheugden ons al aan de geneugten die ons te wachten stonden in Hengstdijk.
De temperatuur kwam al boven de 20C uit.
Onderweg kreeg ik al trek en zag die hamburger en donkere steeds groter worden.
Na nog een aantal bochten en polderwegen gedaan te hebben, kwamen we weer bij de Havendijk terug.

Zo en dan is er alleen nog dorst en trek.

Als dat niet lekker was?

Dat smaakte.

Een pint en een hamburger, daar rij je wel een eindje voor.

Ze moesten de hamburgers nog bakken, maar we konden gelijk aan de donkere.
Na zo’n 80 km. gaat zulk vocht er gulzig in.
Even later was de geur van die hamburgers niet meer te weerstaan en werden de hongerige magen gevuld.
Op het hoogtepunt van het feest gingen we weer huiswaarts, we zijn geen plakkers!

We verlieten weer veel te vlug de gezelligheid.

Het was een gezellige tocht met een tevreden gevoel van een goed doel.