Er was al lang naar deze tocht uitgekeken.
Zaterdag 11 september zou individueel de ‘Ride for the Roses’ weer gereden worden.
Het vertrekpunt was wel aan de overkant en wel in ’s Heer-Hendrikskinderen.

Voor deze tocht was het verzamelen op de sluizen bij het busstation, stipt 08.30 werd er vertrokken.
Het was even passen en meten om iedereen in de auto en de fiets achterop te krijgen.
Een rondje van 85 km en het weer zag er niet uitnodigend uit.
Dreigende wolken en wat meer wind beloofden weinig goeds, maar vol goede moed vertrokken we met Monnie en Wim op kop.

Het regenjasje al aan!

Na zo’n 5 km deed Pluvius zijn werk al en was er een regenjasstop.
Het bleef niet bij één keer.
Na het eerste deel en ook het zwaarste, gezien de windrichting, kwamen we na een 40 km aan in
‘s Heerenhoek voor een bakje koffie.
Open en welkom stond er op een bord.
Tot Leo aan de deur voelde, niet dus.

Dat kon je aan je klompen aanvoelen!

Even bijkomen en de rest van de rit bestuderen.

Toch nog korte mouwtjes!

Dan maar verder.
Bij Ovezande in de polder zagen we terrasstoelen staan, zou het soms?
Ja hoor, bij eetcafé ’t Klompenkot was er koffie met appeltaart.
Dat smaakte en we gingen gesterkt verder.

Dat ging er wel in, koffie met appeltaart.

Het tweede deel ging voorspoedig, gunstige wind en voor het eerst even geen regen.
Sommige stukken hadden we dit jaar al eerder gereden, nietwaar Michiel?
Toen regende het ook al.

Een gevalletje van pech.

Jammer, 4 km voor het einde reed Anita lek, dus werk voor onze erkende bandenspecialist.
Na nog een stevige bui op het einde, kwamen we weer terug op het startpunt.
Al met al een mooie tocht, zeker door het kopwerk van Wim en Monnie.
Dank namens de rest.

Verslag en foto’s van George de Block.