Dat was weer wennen na al die mooie dagen!
Het was bij de start op zaterdag fris, winderig en de wolken bedreigend.

Bracht toch ongeluk!

Met een omweg naar De Katte gereden om daar in te schrijven voor de 70 km.
Volgens de routebeschrijving zouden we na 34,5 km in Hoofdplaat koffie kunnen drinken, om daar vandaan de kortste weg naar huis te rijden.

Wachten om door te gaan.

Spaak kapot.

Je moet er oog voor hebben om wijsheden en ornamenten te ontdekken aan een huis.

Wijze tekst aan de Schapendijk.

Zou die als voorbeeld gediend hebben?

We begrijpen nu waarom al die Belgen graag in Zeeuws-Vlaanderen willen fietsen.
Tot aan de Clarapolderweg was het hobbelen en bobbelen.
Alsmaar laveren om de putten en gaten in hun polderwegen.
Dan hebben we het nog niet gehad over de gehavende en gescheurde betonbanen.
De overtreffende trap van dat alles was wel de paal die ze midden op het fietspad geplaatst hadden bij de brug van Zelzate.
Wegwerkzaamheden op z’n Belgisch!

Onze kleinste man van het peloton brak een spaak uit zijn achterwiel op een drempel van de Schapendijk (Braakmanstraat).
De remklauwen uit elkaar zetten hielp niet, het wiel liep tegen z’n frame aan.
Bedroefd keerde hij huiswaarts, daar bleek de schade groter: zijn velg was gescheurd.
Trouwens, er was geen schaap te bekennen op die dijk!

Even de rug strekken.

Wachten op de koffie en thee.

Tegen de wind voor koffie naar Hoofdplaat, we werden langzaam warm.
De voorzitter gaf de snelheid aan en dat konden we goed volgen.
Ondanks de temperatuur bleven we buiten op het terras zitten.
Achter het glas was het goed toeven.
De enige angst die we hadden, was dat de wind niet zou draaien.
Daar hadden we nu wel genoeg van gehad.

Wachten voor de brug.

Als beloning voor de rit hadden we de brug tegen.
Ach ja, we wachten wat af!