We moesten nu een stukje verder rijden voor de Sterrittencompetitie.

Helemaal naar Breskens.
Hoe moet je deze rit samenvatten?
Gewoon met wind, wind en nog meer wind.
De temperatuur was ook niet fameus.
Dat gaf een vertekend beeld te zien op het vertrekpunt; leden in de korte broek, maar ook in de lange.
Handschoenen en lange mouwen.

 

We vertrokken weer als blauwe brigade en in een behoorlijke groep.
Richting België ging redelijk, de wind zowaar in de rug.
Eenmaal richting Breskens stond de wind echt tegen, het maakte niet uit of die uit het westen, noorden of oosten blies.
Het was gewoon stevig.
In Breskens zat de sfeer erin en de terrassen vol.

 

Breskens was oranje gekleurd en vele vlaggen in onze nationale driekleur met wimpel.
Er waren ook veel kleedjes voor afgedankte waar, daar moest je je fiets niet achterlaten.

 

Aan de stempeltafel hadden ze het druk.
Koningdag, iedereen was vrij en ging dus een stempel halen.

 

Daar er buiten geen plek was, moesten de groepen die kwamen stempelen een plekje binnen zoeken om wat te drinken.
We konden even uitblazen in comfortabele kuipstoeltjes, goed voor de rug en konden we ons op de terugweg voorbereiden.

 

Mocht de wind uit de alreeds vernoemde richtingen komen, op de terugweg deden ook de andere windstreken driftig hun best.
Kreeg niet echt de indruk dat we wind mee hadden.
Het was dus zaak een goed oppertje te vinden achter een brede rug.

 

Ging de rit verder voorspoedig, de brug moest natuurlijk voor ons gesloten zijn.
Sommige konden daar even op adem komen.
Konden er ook eens foto’s gemaakt worden!

We staan er weer goed op.