De dood of de gladiolen?
Dit had nu niets met de wind te maken, die blies stevig door.
Het was min of meer de vraag; houden we het droog?
Buienradar voorspelde om 16.00 uur de eerste buien met een klap onweer.
Lia was daar niet gerust op.
Om regen geeft ze niets, maar die onweder.

Halverwege sloten we ons aan bij de groep van Avanti.
Die kwamen bij Hoofdplaat net de dijk over.
Chiel raakte daarna in de graskant tijdens het waaier rijden, hij werd zo gezegd; op het kantje gezet.
Verder niets aan de hand.
Breskens werd met een grote groep bereikt.
Dat was dus even zoeken voor een plekje voor mens en fiets.

De wind tekende het gezicht.

Al die wind trotseren voor een stempel.

Wachten op de koffie.

Alleen Henk had cola.

De weg heen hadden we de wind iets mee, die vooral dwars stond.
Dat houdt in dat we op de terugweg de wind nog steeds dwars hadden, maar nu tegen.
Elize begon aan kop te sleuren en we haalden Avanti weer bij die net voor ons vertrokken waren.
Gezamenlijk reden we naar Hoofdplaat waar Avanti weer de dijk over ging en wij rechtsaf de zoete kant ervan bleven volgen.
Elize ging toen vreemd en bleef bij Avanti.
Daardoor moesten wij zonder haar hulp huiswaarts tegen de wind opboksen.

Er kwamen al donkere wolken aan drijven en we voelden wat spetters.
Gelukkig reden we aan de rand van de bui en daar werden we niet nat van.
We mogen gerust stellen: het waaide hard, maar we bleven droog.
Om de bui voor te blijven gingen er een paar over de sluizen, de rest reed gewoon naar de brug.

Helaas, pindakaas!
De brug draaide open, dat werd dus even wachten.
Droog weliswaar.

Laat die bui maar komen. Ik zit droog.

De strijders tegen de wind.

Wind, we lachen er om.

Je zal zulke dames in je ploeg hebben? Gezellig toch!

Om 16.45 uur brak de bui los, maar toen zaten we al voor de buis!