Over de wind zullen we maar niet schrijven, die blijft doorblazen tot in juni.
Vandaag ging de tocht naar Breskens.
’s Morgens viel er nog hagel en dat weerhield de meesten ervan om ’s middags te gaan fietsen.
Ze kregen ongelijk, het was best goed weer als er geen wind zou staan.

Hagel.

Het was verzamelen bij de BioBase en we stonden er gekleurd bij.

Overgangsfase.

Nog niet iedereen had zijn nieuwe kleding.
In Frankrijk hadden ze dat al wel.

Couleur Blue.

Met z’n negenen gingen we op weg.
Gelukkig zagen we al van verre dat de brug openstond en reden we via de langste route over de sluizen.

Onderweg kreeg Henk problemen met zijn versnellingsapparaat.
Dat werd dus even wachten!

Zeeuws wachten.

Mooie luchten.

Probleem opgelost en verder met de tocht.

De wind stond uit het noordwesten en dat was te zien: hoog water in het dorp.
Het terras was bezet en wij moesten onder de overkapping zitten.

Even uitrusten.

Boterham nuttigen.

De stempelaars raakten in verwarring; rode en blauwe leden van TC. Axel!

Waar zitten die lui in de map?

Wederom bestelde Elize chocolademelk en wederom zat er weer een grote klodder slagroom op.
Nu waren er meer kapers op de kust belust op die klodder.

Denk aan je gewicht met die slagroom.

Het was maar goed dat we onder de overkapping zaten, er trok een buitje over.

Dat zie ik liever dan harige mannenkuiten.

Een regenbui en niemand meer buiten.

Na het afrekenen, Elize mocht de slagroom betalen, werd het voorwiel weer naar het oosten gericht.
We gingen voor de wind, dan mag het best blazen.
Elize nam de kop over van Chris en we denderden voort.
Charlie kon het net bijhouden!
Ondanks het zonnetje bleef het gewoon koud.

Daar hadden de zwarte lammetjes op de Braakmanstraat geen last van.