Mijn vizier had ik nu gericht op Graauw, een rondje door de polders.
Zonder noemenswaardige problemen bereikte ik dat kerkdorp.
Het plaatselijke café was gesloten, dat kan gebeuren.
Langs Duivenhoek terug en bij Walsoorden de dijk over.
Zelfs voor een Zeeuws-Vlaming nog altijd een fascinerend gezicht: de Schelde met zijn scheepvaart en vogels langs de vloedlijn.

Altijd mooi.

Aan het einde van de weg aan de zoute kant was een eenzame inline-skater moeizaam bezig zijn weg te vervolgen.
Hoe moeizaam bleek wel toen ik hem naderde.

Een inline-skater.

Om mijn komst aan te kondigen belde ik luid, de man keek even over zijn schouder en ik ging alvast naar links, ‘sneller’ verkeer passeert altijd links.
De man ging echter ook naar links en ik dus vliegensvlug naar rechts.
Mijn opponent maakte ook een rechtsgaande beweging.

Remmen hielp niet, het asfalt zag ik al dreigend op me af komen.
Kortom, een botsing was niet te vermijden en om een pijnlijke buiteling tegen te gaan, torpedeerde ik de man met mijn helm in zijn rug.
Gelukkig bleven we beide overeind en de onfortuinlijke man brabbelde nog wat verontschuldigingen.
Gebogen stond de man vervolgens stil om op adem te komen.

De bekende man met…

Nog een keer achterom kijkend zag ik hem naar zijn auto schuifelen en ging daar opgelucht tegen aan leunen.
Een duidelijk geval dat hij de man met de zware hamer was tegengekomen.

Dat ik dat nu juist moest zijn met mijn helm!