Met de regelmaat van de klok valt het Zeeuws-Vlaams Advertentieblad door de brievenbus en op de mat.
Vaak blader ik dat gedachteloos door, er kan soms wat belangwekkends in staan.
Dan valt ineens je blik op een mededeling: bekendmakingen in de gemeente Terneuzen.
Dat is schrikken en je probeert er gelijk een voorstelling van te maken hoe het er daarna allemaal uit zal komen te zien.
Zaaknummer W-AOV190357 ingediend op 10-07-2019, dat zegt nog niets.
Het rijtje erna doet het ergste vrezen: Braakmanweg, Hoofdplaatseweg, Nieuwe Stelleweg, Canisvlietweg, Kampersedijk, Kapellestraat, Nieuw-Westenrijkdijk, Reuzenhoek/Molenhoek, Rode Sluisweg en de Schuddebochtweg.
Aan al die wegen staan bomen, wel geteld zo’n 998 stuks.
Veel bomen dus!
Die gaan gewoon verdwijnen, ten prooi aan de kettingzaag.
Wederom een kaalslag.
Het karakter van een heel gebied verdwijnt hierdoor.
Hoe vertrouwd is het niet om als fietser langs en onder die bomen te rijden.
Je eigen beschut weet tegen wind en regen, beschut tegen de zon.
Goed, er kunnen enge vogels in huizen, die of schijten of je aanvallen.
Er kan een takje afvallen en voor je wielen terecht komen.
Klein ongemak.
Dat gaat allemaal veranderen, Zeeuws-Vlaanderen gaat steeds meer op de Sahara lijken.
Straks geen boom meer te vinden.
Sanitaire stops in een open vlakte.
Dan kan je helemaal vanaf de zeedijk tot ver in Vlaanderen kijken.
In het najaar niet meer het geknisper onder je banden horen.
Wat blijft er van het karakteristieke uiterlijk van het landje onder de Schelde over?
De enige bomen die terugkomen zijn spoorbomen.
Rob je heb gelijk, kaalslag troef en er komt nog bij dat wij ook niet meer in de schaduw kunnen rijden. Eigenlijk zou een massaal protest op z’n plaats zijn, het zal wel weer een lulverhaal zijn om dit te rechtvaardigen. Zonde van de mooie uitzichten.