Als je al een tijdje alleen door de polder fietst, kan je wel eens ideeën krijgen of fantasieën.
Wilde fantasieën, maar ze kunnen waarheid worden!

Daar reed ze: blond lang haar, een snel fietsje en een heerlijk scherp gesneden fietstenue.
Een minpuntje was wel dat ze geen helm droeg.
Gelukkig maar, nu wapperde alles vrolijk door de wind.

Blond en strak.

Ze keek naar links en naar rechts, duidelijk de weg kwijt.
Zou ik haar reddende rijder zijn?
Zal ze mij achterop rijden om de weg te vragen?
Ik verlustigde me er al op naast haar te rijden.

Edoch, ik ging recht door en zij sloeg links af.
Zij kende de weg dus wel!
Mijn illusie spatte als een zeepbel uiteen.
Toch was het even verrukkelijk dat moment te beleven.

Dromen blijven bedrog, zelfs als ze bijna lijken uit te komen.