Nu was het afgelopen zondag nog steeds geen weer om over te juichen.
Ik had aan mijn kleindochter beloofd dat we, zodra de omstandigheden het buiten toelieten, een eind gingen fietsen.
Mijn schoondochter ging ook mee.
Sas van Gent werd het doel en lag dichtbij.

Naar de brug toe hadden we het zonnetje mee, dus toch het goede moment gekozen!
De brug over werd al moeilijk, tegenwind en een helling op.
Dat was net iets teveel voor mijn kleindochter, de snelheid ging eruit.

Over de brug werd het niet veel beter, een hagelbuit geselde ons.
We lieten ons niet kennen, we waren vastberaden.
Eindelijk weer eens fietsen na dagen van harde wind, koude regen en nog meer narigheid.

Scheurkalender.

Sas bleek toch ver weg en de regen wel erg dichtbij.
Een regenjasje was geen overbodige luxe, was het alleen maar om warm te blijven.

In ‘Reseda’ konden we ons opwarmen aan de koffie en de radiatoren.
Ik haalde mijn stempeltje en er bleken nog meer leden in het lokaal aanwezig te zijn, dat werd dus even bijpraten.
De kortste weg terug en het ging nu beter met m’n kleindochter, ze had de wind mee.

’s Middags kwam mijn schoondochter, weer opgewarmd en droog, zonder mijn zoon langs.
Die was even voor zijn werk in het buitenland en zo kon ik niet, zoals te doen gebruikelijk, samen een pot bier met hem drinken.
Aan een scheurkalender met biersoorten heb je ook niet veel.
De ene dag nog lekkerder te lezen dan de andere

Het maak je wel dorstig!