Dromen mag, daar gelden geen belemmeringen.

Zeker geen anderhalve meter, mondkapjes en andere beperkende maatregelen.
Ze zeggen dat ze vaak bedrog zijn, die dromen dan.
Je kunt er zo heerlijk bij weg zweven, ze brengen je op oorden waar geen restricties gelden.

Zo kan je dromen over hoge bergtoppen waar je als een adelaar overheen vliegt.
Goed, je probeert die toppen te bedwingen met je voeten vast in pedalen op een niet vooruit te branden fiets ergens op de flanken van zo’n bergreus.

Het voordeel van dromen is dat je allerlei plezierige bijkomstigheden kan toevoegen, alsof je een eigen filmverhaal schrijft.
Slecht weer wordt er gelijk uitgegumd, net zoals andere storende elementen.

Soms heb je geen greep op de ontwikkelingen van al die mijmeringen.
Dan schrik je wakker en ontdekt dat je gewoon in je bed ligt, nog nazwetend van al dat gefiets.

Door dat dommelen kunnen er ook absurde waanideeën ontstaan.
Dat je op een wat vreemde manier de berg afdaald, niet helemaal volgens de heersende regels.
Belachelijk is het wel als je denkt de meet te halen en dan in het spandoek terecht komt.

Je kan het niet verzinnen, maar wel dromen!