Op woensdag 13-05-2020 gingen we op weg naar Stroopuit.
Annelien wilde daar een keer naar toe en zo geschiede het op die dag.
Ik mocht voorop om de route te bepalen.

Tolhuisje op Stroopuit.

De zon scheen op onze ruggen, het beloofde een rustige dag te worden.
Tot we ter hoogte van de Appelzakweg kwamen.
Zon weg en nattigheid kwam ervoor in de plaats.
Annelien trok gauw haar regenjack aan, die noodzaak het gelijk een stuk kouder.
Ik besloot toch ook maar mijn regenjack aan te doen, al was het maar om warm te blijven.

Mijn vrouw wilde alleen naar haar doel als er onderweg genoeg gestopt werd.
Helaas, dat worden dan slechts bankjes, op de route zouden we zeer weinig cafés tegenkomen.
Je zal dan meestal zien dat er net ‘oude-van-dagen’ op die bankjes zitten waar wij willen rusten.
Het weer nodigde die fietsers niet uit.

Bij Hr. Schorer.

De eerste stop was bij Heer Schorer, daar gaan we vaker even langs.
De beste man ligt daar al een tijdje begraven (1717 – 1800) en het is daar op het bankje goed rusten, zeker als je tegen de wind in moet.
Zijn graf ligt een paar meter verder.

Schans Turkeye.

De volgende stop was bij de bankjes van Turkye, nadat we het Oranje viaduct getrotseerd hadden.
Om daarna de Liniedijk in te slaan richting Stroopuit.
Het viel haar eigenlijk tegen dat we er al zo gauw waren!

Daarop zit je met slecht gemak.

Op dat bankje daar ben je je leven niet zeker, zag er zeer gammel en gehavend uit.
Gelukkig stond er aan de andere kant van de weg een beter exemplaar.

Dat is een steviger bankje.

Even een foto nemen als bewijs dat het doel gehaald was.

Bewijs.

Plaatweg bij Stroopuit.

Daarna op de terugweg, het zonnetje kwam weer tevoorschijn en de wind ook.
Dat werd dus doortrappen.
De wind sprak al op luide toon met de bomen en gierde door de spaken.

De natuur wordt bestudeerd.

Kerkbanken zitten nooit lekker.

Deze banken nodigde ook niet uit om je boterhammen daarop te nuttigen.
Andere bankjes onderweg gaven ook geen beschutting, je woei er onderhand van af.
De laatste versnaperingen werkten we bij de brug weg, die stond weer eens opengedraaid.

Volgende keer wil mijn vrouw naar Nieuw-Namen, zal alvast het parcours gaan verkennen!