Zoals het een goed voorzitter betaamd, ging Bram op de voorlaatste sterrit op kop.
Het was weer even wennen voor hem en voor ons.
Maar voorzitter of niet ook hij moest op een knop drukken om de Tractaatweg over te kunnen.

Wachten aan de Tractaatweg.

Voor we vertrokken moest er nog een voorwiel gecontroleerd worden.
Een enkel lid heeft er steeds problemen mee dus werd er ook een voeler van een fietscomputer opnieuw afgesteld.
De kilometers blijven belangrijk!

Daarna door de polders en bosrijke lanen op weg terug naar Axel.
Er moest bij de TC. Yara gestempeld worden.
Een thuiswedstrijd eigenlijk.

Dit is dus Eva.

De route naar de oude ‘Cambrinus’ weten we nog steeds te vinden, al heet het nu ‘Eva’s Passie’.
Binnen was er het nodige veranderd, de tap stond er gelukkig nog als voorheen.

Jan stond te bedenken of hij wel naar binnen zou gaan?

Nieuwe naam voor een bekend etablissement.

Dringen aan de toog.

Dat was even afzien.

Eenmaal gezeten in een comfortabele fauteuil moest Bram het zweet van het gezicht afvegen, het was een ware inspanning voor hem geweest.

Terraswerk.

Het betere glaswerk.

De rest zat buiten genieten van het weer en de drankjes.
Er werd ook nog gevraagd naar Radler 7.0, helaas bestaat dat niet.

Monnie werd wel gemist, maar die zat gebutst en geschaafd thuis.
Een goed bericht was dat het met Bernard weer goed gaat.

Nog één rit en dan is deze Sterrittencompetitie weer gedaan.