Het was nu de beurt om de sterrit naar de ‘Bourgondiër’ te rijden.
Voor ons was het een thuisrit.
We maakten ons er niet makkelijk vanaf en deden een heus rondje.
Stempels en kilometers, daar gaat het om!

Verzamelen op Hofplein.

Er was animo genoeg onder de leden en we vertrokken richting Wachtebeke, ergens linksaf een betonbaan op, dan weer ergens linksaf de betonbaan af, een viaduct onderdoor en er dan overheen, het leek wel vlechten!

Het is daar op de Ramonshoek een hele verbetering met dat wegdek als je van dat viaduct richting Overslag rijdt.
Over die vervelende zigzag stenen hadden ze nu een vette laag asfalt gelegd en een heus fietspad.

Weer in de rij.

De stempeltafel, buiten!

Langs café Benelux die weer open bleek met banieren die vrolijk wapperden.
Een slecht teken voor ons, het duidde op wind.
Dat bleek wel toen we naar de ‘Bourgondiër’ reden, het werd weer ouderwets kreunen en zuchten.
Al waaide dat gauw weg met die wind.

Even rust en tijd voor het wrijfglas.

Blijven we hier zitten?

Voor koffie of iets anders was er plek genoeg, maar iedereen zat door elkaar met andere deelnemers.
De bediening had daar duidelijk moeite mee.
Bij vertrek zagen we een opa zijn kleinkind zijn helm opdoen, heel verstandig!
Dat ging echter moeizaam.
Gelukkig kreeg de man door zo’n twintig kenners te horen dat hij die helm achterstevoren aan het opzetten was.

Oud-leden fietsen nog steeds hun rondje.

De dames namen in de Derde Verkorting noodgedwongen de kop, de wind noopte hun de neus op de stuurstang te drukken.
Over de Pouckedijk werd rustig gereden, geen enkele recordpoging werd ondernomen.
Op de Zaamslagseweg gingen de leden uit Zaamslag en Axel hun eigen richting op en de rest ging naar Terneuzen.

Volgende week naar Bassevelde, hopelijk met wat minder wind!