We hadden nu dubbel pech.
Terwijl de Sluiskilse brug dicht draaide, sloten de spoorbomen.

Wachten voor de trein.

Wachten voor de brug.

Nooit eerder meegemaakt.

Dat werd dus wachten op de trein.
Wanneer eenmaal de brug weer open gedraaid was voor het verkeer moesten wij nog steeds wachten tot de trein met rollen staal weer op gang was getrokken.
Gezamenlijk gingen we de brug over en aan de andere kant was het weer wachten op de trein.

Allemaal wachten.

De tocht naar Aardenburg verliep zonder problemen.
Het was prima fietsweer die dorstig maakte.
Gelukkig had de kantine daar voldoende vochtigheid klaarstaan.

Aankomst bij het zwembad.

Nog even de fietsen plaatsen.

Daar kijk ik liever naar dan naar de kuiten van Nab.

Altijd maar weer stempelen.

Een bar en Charly staat er aan.

Voor een zitplaats was het even passen en meten.

Braaf op het bankje.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan.
Daar gingen we dus.

Klaarmaken voor de terugrit.

Samen met de meisjes van TIO.

De terugweg verliep ook voorspoedig en de Sasse brug hadden we gewoon mee.
Die Sluiskilse brug heeft toch wel iets tegen ons!
Het laatste stukje naar huis deed Lia weer haar kopwerk, die is daar voorin niet weg te krijgen.
Misschien wilde ze haar nieuwe fietsteller uitproberen?

Opvallend was ook dat de tocht naar Aardenburg nu droog verreden werd.
Kan me ritten heugen dat het hemelwater uit mijn schoen liep.

Het kan niet alle dagen regenen.