Het was weer een heel spektakel op 06 januari in de dreven van Axel.
Drukte in de vroege uren van de dag.

Voor die drukte kon plaatsvinden, moest er wel de nodige voorbereidingen gemaakt worden.
Dat begon al op 19 december vorig jaar.
In ‘de Bourgondiër’ werd een vergadering belegd om de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten.
Alles moet kloppen en dat iedereen weet wat zijn inbreng is.
Dat het niet alleen papierwerk bleek, toont deze ernstige foto van die vergadering.

 

Zondag werd dus de grote dag, het ging nu gebeuren.
Voor dag en dauw waren de helpers bezig om alles in gereedheid te brengen.
Veel leden die hielpen waren al twee dagen bezig.

Voor mij was het de afspuitplaats die ik met mijn kleinzoon in orde maakte.
Ik heb weer vele soorten en maten fietsen voorbij zien komen en hun berijders, in alle kleuren en maten en van alle leeftijden.

 

Even de brandslangen uitrollen is ook geen sinecure.
Met behulp van een brandweerman werd er voldoende water opgepompt om alle deelnemers te voorzien om hun fietsen af te spuiten.
Dat ging niet zonder slag of stoot als de manometer niets wil aangeven.
De slangen aan elkaar koppelen zonder de speciale sleutels vereiste spierkracht.
Uiteindelijk waren we gereed om de eersten te verwelkomen.

 

Je verwacht dat er mankementen te verhelpen zijn aan fietsen?
Een deelneemster had problemen met de ritssluiting van haar fietsjack en wie mocht haar helpen?
Opgelucht kon ze vertrekken, om na haar ronde door mij weer uit haar jas te laten helpen.

 

Verheugend voor de penningmeester was dat de deelnemers maar bleven toekomen.
Het was zoeken naar een parkeerplek voor de auto.

Het goede weer zal er wel aan mee gewerkt hebben; een temperatuur van 6C, droog en weinig wind.
De inschrijftafel had het er maar druk mee.

 

In het donker werd er vertrokken al bleven sommigen zich nog plakken om een bakje koffie te doen.

 

De toeloop naar de afspuitplaats verliep regelmatig en de meesten wisten die ook te vinden, zonder dat er verwijzingsborden waren aangebracht.

 

Je fiets kan je op alle manieren schoonmaken, het resultaat is een propere vervoermiddel.

 

De borden naar de douches gaf wel enige verwarring, de pijlen van de heren stonden verkeerd.
Ze werden keurig daar naar toe geleid.

 

Bij het afspuiten hoorden we veel loftuigingen over de tocht, welke afstand ook.
Men was gewoon tevreden en daar doen we het voor.
Jammer was wel dat iemand mogelijk een fiets teveel meegenomen heeft.
Niet leuk voor de gedupeerde als voor de organisatie.

 

Hans en Wim hadden het druk met de kinderrit waar zelfs een een heel gezin aan meedeed.
Er waren opvallend veel jongeren die meereden.

 

Er zijn zelfs bewegende beelden.

 

Dorst is van alle leeftijden en dan is zo’n bidon zeker welkom.

 

Ondertussen was het topdrukte in de keuken.
De soepdames roerden de ballen en schepten de bakjes met overtuiging vol en smeerden de boterhammen met beleid.

 

Sommige leden reden ook hun rondje.

In de kantine heerste al een gezellige sfeer.
Blij dat de veldtocht goed verlopen is en de dorst kan worden weggespoeld.

 

Het was nu wachten op laatste veldrijder, langzaam werd het rustiger bij het afspuiten en werd er langzaam weer afgebroken.
Het loskoppelen van de brandslangen kostte nogmaals kracht.

In de tent op de verzorgingspost was het hard werken om al de deelnemers aan hun natje en droogje te helpen.

 

Na hun werk kwam de verzorgingsploeg terug om de overblijfselen terug te brengen.
Bananen, peperkoeken, flessen water en cola.
Ook de dranghekken werden gelost.

Onderwijl werd er driftig door de dames alles weer gekuist.
Even stoffen, vegen en soppen.
Het leek wel of er geen meute besmeurde veldfietsers in de kantine geweest waren.

 

Tegen 15.00 uur was alles weer opgeruimd.
Met een tevreden gevoel werd op dag succesvol verlopen dag een pint genuttigd.

 

De inschrijfformulieren moeten ook nog gecontroleerd en geteld worden.
Er waren zo’n 650 deelnemers en getal waar we trots op mogen zijn.
Vooral omdat alles soepel is verlopen.

 

We kunnen weer trots zijn dat alles weer goed verlopen is.