Vandaag was het IJzendijke dat we als stempelplaats van de Sterrittencompetitie met een bezoek vereerden.
Met dit steeds maar voortdurende mooie weer is dat stadje wel ver weg.
Tenminste als je Monnie zijn gang laat gaan, steeds ging hij weer een andere kant op of een weggetje in.
Langs de zoute kant was het briesje even verkoelend tot we weer de polder indoken en we een warme deken over ons heen kregen.
De gewassen stonden er door de droogte maar lusteloos bij, het loof van de bieten was verlept.
Bij het Oranjeviaduct reed Jan van Drongelen plat.
We gingen met z’n allen gauw in de schaduw daarvan staan.
De bananen werden gelijk uit de achterzak getrokken.
De dames even in de schaduw.
De rest volgde gauw.
Veel raadgevers en één man werkt.
De bananen smaken weer goed.
Daarna direct door naar de tap van café Hofzicht.
Voor wat te drinken en een stempel.
Het was wel dringen om binnen te komen en je fiets ben je ook zomaar niet kwijt.
Afijn, de dorstlessers waren nodig en onder handbereik.
Ergens wel een plekje te vinden.
Liefst in de schaduw, kan de fiets wat afkoelen.
Alles door die deur naar binnen…
…en naar buiten.
Gerrit en de stempelaars.
Op het gemakje.
Zomerse uitvoering en nog een platrijder.
Op je beurt wachten.
Nog meer wachtenden voor u.
Op het terras.
Deze dame neemt ook foto’s van ons, maar hoe heet ze?
Daarna weer op de terugweg.
Lusje links en lusje rechts.
Dan hadden we de wind mee en dan weer tegen.
Er stond net zoveel wind als de temperatuur hoog was.
Van beide was het veel.
Het is ook nooit goed.
Speak Your Mind