Als ondertitel zou je ook kunnen schrijven; hoe krijg je alle slechte wegen op één lijn.
Om 10.00 uur zou er vertrokken worden van het Hofplein.
Wat moest je aantrekken?
Lang of kort, alles afhankelijk van de zon.
Wachten op de wegen die komen gaan.
Die hebben we de hele dag gezien maar het gaf weinig warmte af.
Eerst als oranje bol versluierd door Saharazand en bosbrandrook, ’s middags flets door hoge bewolking.
Zon over Axel?
Chiel ging voorop en waar we zondag over reden was nog maar kinderspel wat we vandaag voor de kiezen kregen.
Dat begon al bij St. Jansteen, daar volgden we een paadje waar een beetje crosser jaloers op zou zijn.
Bij Melsele bracht hij ons over een stuk karrenspoor dwars door de polders, niet breder dan je voorband.
Zonder asfalt.
Na 30 km nog een oranje zon.
Hier links af.
Eenmaal in Antwerpen was het leed nog niet geleden.
Langs de metro lag het fietspad grotendeels opengebroken.
De liften van de voetgangerstunnel hebben een gebruiksaanwijzing nodig voor sommigen.
Dat los je niet op door op een knop te drukken; gewoon geduld en nog wat geduld.
Daar gingen we naar toe.
Wachten voor de lift.
Nu wachten in de lift.
Hier afstappen.
Met de roltrap.
Wachten op elkaar.
Na de voetgangerstunnel (St. Annatunnel) ging dat breekwerk gewoon door en kwamen we met een omweg op de Groenmarkt uit.
De koersfietsen werden aan de daar staande banken vastgeketend.
Daarna werd er gegeten en gedronken, eerst koffie.
Dat ontlokte bij een man naast ons aan het tafeltje de vraag: geen bier?
Op dit terras veel tocht.
Lekker achter glas.
Gevulde tafel.
Onze-Lieve-Vrouwe Kathedraal
Vrolijke toeristen.
Op de terugweg, wederom over dat geitenpad, ging de derailleur van Chiel kapot.
De veer om de ketting strak te houden brak af.
Dat krijg je op zulke wegen.
Karrenspoor.
Dat werd dus voorzichtig naar huis fietsen met zo’n slappe ketting.
Door het verkeersgewoel raakten we Chris en Henk kwijt en moest Leo veel kilometers maken om warm te worden.
Slappe hap in Koewacht.
Na nog een korte stop in Koewacht werd de toch mooie tocht volbracht.
Wat betreft de wind viel het reuze mee.
Als ze me ter hoogte van Melsele of Vrasene zouden kwijt rijden dan zou ik de weg terug niet zo snel weten.
Gelukkig hebben we in Chiel nog steeds een prima reisduif, bedankt.
Ondanks dat het iets warmer had mogen zijn, was het weer een leuk uitje. Die verharde karrensporen waren met dit droge weer goed te doen. Jammer dat Leo het zo koud had, maar die was wel erg zomers gekleed voor een koukleum.
Michiel en Chris bedankt.