Indachtig de vorige keren waren we nu ruim op tijd om bij de ‘Bourgondiër’ de spullen op te halen voor de Grenstocht van 2017.
Bijna was ik gewoontegetrouw bij Axel afgeslagen, maar mijn gade dirigeerde me toch richting Absdale.
Nog niet wakker zeker!
Zelfs Patrick van de ‘Oude Route’ was op tijd en hadden we om 09.00 uur al koffie!
Met de nodige instructies op weg naar Klein-Sinaai.
Met de auto ben je er zo.
TC. Axel had er eer ingelegd om de tocht voor fietsers langer te maken.
Druk hadden we het niet, slechts een kleine 90 fietsers kwamen van de bananen, wafels, peperkoek en mueslirepen gebruik maken.
Er was genoeg.
Rond 10.00 uur hadden we nog maar vijf stempelaars gehad.
Pijlen volgen moet je kunnen.
Als de eerste aanwijzing op het routebriefje al verkeerd is, kan men de mist ingaan.
De rest van de pijlen behoeven toch meer aandacht; duidelijk en zonder twee punten.
Al moet de fietser zichzelf ook de hand in eigen boezem steken.
Op een gegeven moment komen er drie mannen aan met het routebriefje in de hand.
Toch wel moeilijk de weg zo te volgen.
‘Ja maar heren, je hoeft alleen maar de pijlen op de weg te volgen’.
Dan krijg je verbaasde gezichten dat het zo simpel is.
De mannen + vrouw uit Zoetermeer rijden overal verkeerd en nu waren ze ineens in Klein-Sinaai?
Sommige rijden zo hard dat ze geen pijl zien.
Van te voren je terdege op de rit voorbereiden is ook een goede zaak zodat je niet aan een gesloten deur bij ‘Cambrinus’ staat.
Toch kwamen ze op de stempelplaats aan.
Het was toch een gezellig van komen en gaan van deelnemers.
De ene groep rijdt gelijk door, anderen blijven genoeglijk plakken.
De dames weten hun helmen ludiek op te fleuren.
Het weer werkte mee; zonnig, toch wat wind en de temperatuur nog aangenaam.
Echt terraswerk waarbij we de sterkste verhalen aanhoorden.
Volgend jaar meer aandacht voor de bewegwijzering, dan hebben we weer veel tevreden klanten.
Speak Your Mind