De wind was op woensdagmiddag de spelbreker.
Het zonnetje liet ook al verstek gaan.
Kortom, het werd een frisse bedoening en het duurde wel even voor je warm gereden was.
De wind speelde sommige dames parten en haakten op de Patientieweg af.
Ik bleef bij ze om ze in één rechte weg naar Sluiskil te brengen.
Gelukkig ging dat allemaal voor de wind.
We waren eerder ter plekke en als clubfotograaf wachtte ik op de overgebleven groep.
De koffie werd me buiten aangereikt.

 

Daar kwam de groep, helemaal versplinterd.
Oorzaak: een losgesprongen gierslang onderweg.
De weg was met een dikke laag besmeurd.
Hoe daar langs te gaan?

 

In ‘Dallinga’ was er warme zopie en was het binnen behaaglijk van temperatuur.

 

Elize en Esmiralda bestelde warme chocolade melk.
Die kwam er rap aan met een dikke toef slagroom erop.
Daar hield Elize niet van en gauw verdween de slagroom op de koffie van Leo.
Terwijl Leo nog met Elize daar over sprak, snoepte een ander de slagroom daar weer van af.
Moet je maar opletten!

 

De weg terug werd de kortste.
Helaas, de brug stond open.
Dat werd wachten in de kille wind en schuilen in de wachthokjes had geen zin: de ruiten ontbraken.

 

De rest van de rit kon je je niet meer warm rijden.
Een warme douche moest die killigheid uit je lichaam wegspoelen.