Gladgeschoren, met gepoetste schoenen en het haar in de plooi togen zij op weg, vergezeld van hun fanclub richting Gent.
TC. Axel ging zijn 35 jarig bestaan vieren en veel leden deden hier aan mee.

Als vervoer namen we deze keer de bus, de fiets mocht nu uitrusten.
De bus kwam 10 min. te vroeg op de instapplaats aan, we hoefden dus niet te wachten.

 

De opstappers in Terneuzen maakten zo een rondreis over Zeeuws-Vlaanderen om de andere leden op te gaan halen.
Misschien waren we er op de fiets sneller ter plekke geweest?

Nadat we de bus weer verlaten hadden, betraden wij het restaurant voor de lunch.

 

Om het wachten op de koffie te verkorten, bestelden we alvast wat stevigers.

 

De lunch was goed verzorgd en zo kon een ieder de rondleiding door een gedeelte van Gent goed volhouden.

 

We kregen interessante dingen getoond met boeiende verhalen.

 

Antieke gebouwen naast hyper moderne gebouwen terwijl half Gent er opengebroken bij lag.

 

Natuurlijk kwamen we ook andere attributen tegen, zoals deze Peugeot old-timer met een echt Reynolds kader.
Strak op de bandjes!

 

Ook moet er iemand de clown spelen.

 

Een pint St.Joris in een oude herberg was het wachten waard.

 

Je moest ook enge verhalen aanhoren van de gids over het Vleeshuis.

 

Terwijl het begon te regenen stapten wij in een bootje om Gent eens van een andere kant te zien.
Een natte kant.

 

Gent zagen we onder een haag van paraplu’s.

 

Ze keuren in Nederland bruggen af als er een stukje beton los zit.
In Gent rijdt de tram over een brug die van onderen doorgeroest is.
De stemming was en bleef goed, we waren echt een dagje uit.

 

Tussen het bootje en het diner werd de tijd volgemaakt met het bezoeken van een etablissement waar ze alcoholische dranken verkochten.
De moeite waard!
Sommige dames namen de gelegenheid te baat om even te gaan winkelen.

 

Eenmaal weer terug in ons restaurant schoven wij wederom aan aan de tafel.

 

Iedereen ging willekeurig door elkaar zitten en even later klaterde de lach langs de hoge muren en ontstond er een geanimeerd en gezellig geroezemoes.

Over het eten viel weinig af te dingen: het smaakte goed.
Een jubileum waardig.
Chiel, Herman en Gerrit hadden eer van hun inzet als feestcomité, hulde.

 

Het liep natuurlijk uit en een half uur later dan gepland stapten we weer in de bus om huiswaarts te keren.
De chauffeur was wel een paar keer tegen zijn zin rond gereden.
Hij verstopte de rijbaan en was daar even verbolgen over.

 

Iedereen bereikte toch veilig zijn huis.
Voldaan over de dag die gezellig was, verbondenheid gaf en voldoende gevoel inhield om het volgende jubileum te halen.

Ook andere leden hebben foto’s genomen.
Het zou leuk zijn die ook in dit verhaal te plaatsen.
Zo vaak komt een clubreisje niet voor en wat zag de ander door de lens?

Zou deze tocht ook gelden als clubrit?