We stonden een beetje onwennig te wachten bij Rinus.
De plek waar we normaal staan is veranderd in een grote zandbak.
Op tijd vertrekken deden we niet daar Herman een lekke band had en die eerst in orde gebracht moest worden.
We moesten wel uitkijken op de weg omdat het er hier en daar wit bij lag.
Pekel of vorstplekken.

 
Onderweg de nodige lekke band en dat gaf de meeste even rust want we waren aan een lange tocht naar Melle bezig.
Ook bij de brug van Melle lag de boel opgebroken, gelukkig konden we een omtrekkende beweging maken.
In café ‘Melle Rose’ was er koffie en koeken.
Daar waren we wel aan toe na de koude start.
Sommige moesten weer in het ritme van het afstempelen komen.
Want op het verzoek van de kaart te tonen werden de wenkbrauwen opgetrokken: ‘welke kaart’?
Alle begin is moeilijk.

 
Bij vertrek in Melle moesten we wederom op Herman wachten.
Een slecht gemonteerd remblokje had zijn buitenband gescheurd, kan gebeuren.

 
Na Destelbergen vertrokken de snelle mannen en de door hun gedoopte ‘kruipploeg’ bleef achter.
Even voorbij St. Kruis te Winkel kwamen die snelle mannen ons achterop?
Ze ontbeerden duidelijk een wegkapitein toen ze ons inhaalden.
Hun tegenligger keek toch angstig door zijn voorruit.
Sommige haakten weer aan bij de ‘kruipploeg’.

Het was een gezellige tocht bij goed weer en weinig wind.
Toch waren we blij dat we ‘zoutcity’ weer bereikten.