Driemaal recht is scheepsrecht.
Voor de derde keer werd er een poging gedaan om met Michiel mee de Scheldetocht te rijden.
Het zag er veel belovend uit: blauwe lucht.
Toch was niet iedereen daar gerust over.
Steeds werd er naar boven gekeken of het nog niet begon te betrekken.

Acht man begonnen aan de rit en dat ging voorspoedig.
Michiel wist de weg en ook de kleine weggetjes waarop een kleuterklasje voor ons moest wijken.
Wij moesten weer wijken of wachten voor de trein.

In een keurig tempo werd er naar de stopplaats bij het Donkmeer gereden voor de koffie.
Daar begon de lucht toch wat te betrekken.

Na de koffie werd er naar Hamme gereden voor de lunch.
Dat ging uiteraard langs de Schelde.

Ook in België is het gedaan met de vakanties daardoor was het helemaal niet druk langs het water.

In Hamme belde Frits nog even naar huis om te zeggen dat hij fietsen was: zijn vrouw had hem nog niet gemist!

Opvallend was dat bijna iedereen een uitsmijter bestelde, dat ging er goed in!

Dat het zonnig weer was bewees Michiel door zijn koersbril op te houden.
Terwijl wij ons tegoed deden aan het voedsel en drankjes konden de fietsen even afkoelen.

Natuurlijk moest er ook een statiefoto bij het monument voor Filip de Pilleceyn aan de monding van de Durme genomen worden.

Vlnr: Cor Bakker, Henk Franken, Michiel de Pooter, George de Block, Bram v/d Velde, Frits Bakker en Kees Faas.
Op de volgende foto staat ook eens de fotograaf Rob Visman.

Ergens staken we de Durme over via een brug, heel normaal.
Alleen vreemd dat aan de andere zijde het hek toe was.
Wat nu en waarom?

Achter ons ging de brug open, gelukkig stonden we bij elkaar.
Aan het zwerk begonnen steeds meer donkere wolken te verschijnen en in de Vennestraat voelden we al wat druppels.
Dat kon mogelijk nog wat druppels zijn van de brandweer die bij een vorige rit daar aan het blussen was.
Na honderd kilometer begint Frits pas warm te draaien en voerde hij het tempo steeds verder op.
Cor moest hem steeds als een hondje terugroepen.
Eenmaal terug in Axel moesten we toch constateren dat we geen regen gehad hadden onderweg.
Het was een aangename tocht langs mooie plekjes.
Dat beetje wind wat er stond was er om het gras te bewegen.

Bedankt Michiel.