Wat dat betreft zou ik best in die tijd willen leven.
De tijd dat een fiets nog een bezienswaardigheid was.
Dat er nog door kunstenaars van die wervende affiches werden gemaakt.
Fantasierijke afbeeldingen.
De fiets als een onbereikbaar ideaal voor de gewone man.
Pakkende teksten en schitterende ontwerpen die je aansporen toch een fiets te kopen.

Want zeg nu zelf het zijn toch ware kunststukjes.

Soms met een verheven doel!

Ook Nederlandse affiches sieren deze rij.

Vrouwen doen het altijd goed op afbeeldingen.

Het is tegenwoordig allemaal veel killer.
De enige ronding die we nog bewonderen zijn de wielen.
Een folder door de brievenbus die je attendeert dat het weer eens tijd wordt een andere fiets te nemen.
Hoe kunstig ook, dit spreekt toch niet aan.

Niks geen zwevende nimfen met vleugels aan de trappers
Je wordt overspoeld door vreemdsoortige merken, modellen in de vreemdste vormen en pakkende kleuren.
Tegenwoordig met een bagagedrager voor- en achterop.
De eerste tekenen dat we weer terug in de tijd gaan.
Retro met een mooi woord.

Maar die boeiende affiches, die maken ze niet meer.