Rond de klok van één uur regende het flink door.
Dan begint de twijfel: wel of niet gaan?
Er was een sterrit voor de competitie te verrijden.

Ik had met mijn kleinzoon om die tijd afgesproken.
We stelden het een half uurtje uit.
Dat kwam goed uit want de brug stond toch open.
Piet stond er al voor.
De brug ging net weer dicht toen we er aan kwamen en konden gelijk door rijden.
Piet dacht dat er niemand meer stond op het verzamelpunt maar dat viel mee, drie anderen stonden er met hun regenjack aan te wachten.

Pjotr en ik gingen op onze snelheid verder.
Even later werden we door de anderen voorbij gereden.

In Bassevelde zagen we elkaar weer in het stempellokaal terug.
Natuurlijk was er de vrees dat het onderweg nog kon gaan regenen.
Niets was minder waar, het bleef gewoon droog.

Er stond alleen een heleboel wind.