Het was druk op de Mont Ventoux met leden van TC. Axel.
De één was nog niet afgedaald of de volgende beklommen haar alweer.
Allemaal met hetzelfde doel: boven komen.

Sfeerfoto maar steeds uitdagend.

De één gaat van tevoren al wat heuveltjes rijden, de ander doet het pas achteraf.

Ter voorbereiding op de grote klim naar de top van de ‘Kale Berg’ reden enkele leden over de Col de St. Jean van slechts 1158 mtr.
Als training een leuk heuveltje, puistje of hobbel.
Als ik zou weten waar het lag, misschien….
Elize, Anita en Patrick wisten het wel.

Anita Wissel.

Elize Witte.

De tortelduifjes Witte.

Achteraf deed ik de Col de la Madeleine.
Er schijnen daar twee van te zijn.
De grote en de kleine.
De grote ligt ten noordwesten van de Alp d’Huez.
In alle bescheidenheid nam ik genoegen met de kleine.

Col de la Madeleine (1993 mtr).

Die grote is te fors voor mij, het is net zo iets als de Mont Ventoux.
Had die ook gewoon links moeten laten liggen.

Voor het goede doel.

De kleine ligt tussen Malaucène en Bêdoin.
Een afstand van 22 km en een hoogte van 448 mtr en dat was hoog genoeg voor mij.
Oftewel; een kolfje naar mijn hand.
Samen met mijn zoon vanuit Malaucène ging ik er op af.

Malaucène.

Net als bij mijn kleinzoon bleef hij achter mij, ook in stilte.
Het verschil is wel dat als hij aanzet hij gelijk uit zicht is.

Een selfie maken valt niet mee.

Een leuk hobbeltje en heel geschikt voor mij.
Korte klimmetjes en fijne afdalingen.
Eerst naar Bêdoin, koffie drinken en weer terug.

Straatje in Bedoin.

Ik had zowaar nog pionnen over.