Bij de openingsrit naar Hoek van de Sterrittencompetitie werd benauwd naar boven gekeken.
Voorlopig geen zon te bekennen, alleen maar donkere wolken.
Het voorspelde niet veel goeds ondanks dat Buienradar slechts ‘droog’ aangaf.
De regenwolken schoven aan beide zijden Zeeuws-Vlaanderen voorbij.
Over de wind hoefden we ons geen zorgen te maken, die blies al weer volop.

 

De brug stond, als te doen gebruikelijk, opengedraaid.
We gingen de andere kant dus maar op richting Sas van Gent.

Lia reed bij de kassen lek en Leo verwisselde razendsnel de binnenband.
Daarna kregen we een demonstratie hoe het moet met een CO2-patroon, dat zou sneller gaan dan met de pomp van Jan!
Na verloop van tijd stond de achterband op spanning maar nog niet in het frame.
Dat vergde toch wat deskundigheid.
Kortom we moesten weer even wennen aan al dat ongemak.

 

Ondertussen waren twee dames doorgereden en zij boksten gezamenlijk tegen de wind op.

De brug van Sas stond voor ons goed en we reden zowaar in een vrolijk zonnetje er over.
De dames haalden we bij de Gezustersstraat op de kasseien in.
Onvervaard kozen zij voor de stenen.
Met de wind achter en het zonnetje op de rug snelden we richting Hoek.
Dat duurde slechts tot Philippine daar kregen we een bui over.
Niet hevig genoeg om te stoppen, maar het regende wel tot Hoek.

 

Na de koffie de kortste weg naar huis want aan de einder kwamen donkere wolken opzetten die niet veel goeds voorspelden.

 

In ieder geval waren we voor de bui binnen en zijn we met 13 leden in de middag weer goed begonnen.